Επιτελεστικές πρακτικές τέχνης

Abstract

Το βιβλίο παρουσιάζει την ιστορική διαδικασία συγκρότησης (λογοτεχνία) και τα όρια της κεντρικής έννοιας διαλογική τέχνη, παρουσιάζοντας την αρχιτεκτονική των διαλογικών εικαστικών πρακτικών, τις ιστορικές μορφές της διαλογικής αισθητικής και ηθικής. Ερευνά την φιλοσοφική ψυχολογική κοινωνική συνθήκη του διαλόγου στον υποκειμενικό και τον διυποκειμενικό χώρο, Εγώ-Εσύ, Εγώ –αυτό, Εγώ-εαυτός, Εγώ-άλλος, εμείς-αυτοί, στις συλλογικές εικαστικές τακτικές (συμμετοχικές, συνεργατικές, κοινοτιστικές, σχεσιακές) που υποστήριξαν εννοιολογικά μορφές τέχνης, προσανατολισμένες ή βασισμένες στον διάλογο. Ο χώρος, επιτελεστικά παραγόμενος μέσα από αναπτυσσόμενες διαλογικές σχέσεις αντικείμενων-σωμάτων-τόπων, έχει επίπτωση στα υποκείμενα από τα οποία παράγεται, παράγοντας τα ίδια αυτά τα υποκείμενα μέσα από την σχεσιακότητά τους. Ο επιτελεστικός διαλογικός χώρος (-μεταξύ) σχηματοποιεί χωρικές /χρονικές δομές συνάρθρωσης και διαμοιρασμού της παρουσίας σε κοινούς-και-σε-απόσταση τόπους. Οι μορφές διαλογικότητας στην πραγματική ζωή, εμποτίζονται σε καταστάσεις στάσης-μετακίνησης (όπως το παράσιτο) στις μορφές ενός εντοπισμένου δικτυωμένου οδοιπορικού σε διάλογο. Παρουσιάζονται οριζόντια συλλογικά μοντέλα εικαστικών πρακτικών (συνεργατικά, συμμετοχικά, κοινοτιστικά, σχεσιακά) μπορούν να υποστηρίξουν διυποκειμενικούς κοινούς-και-σε-απόσταση διαλογικούς τόπους (όχι ουσιοκρατική κοινότητα που συγκροτεί την ταυτότητά της στη διαφορά της με το Άλλο) πάνω στο ενδεχόμενο της ανταλλαγής και του διαμοιρασμού της επικοινωνίας ανοικτής πηγής (ως εναλλακτικές απέναντι στο μονολογικό, μονοφωνικό έργο τέχνης).<br/><br/>-Οι επιτελεστικές (DIY) σωματικές πρακτικές στην τέχνη ανακατασκευάζουν το υποκείμενο διαλογικά μέσα από προσωρινές πολλαπλές ρευστές ταυτότητες.<br/>-Οι διαλογικές εικαστικές παρεμβάσεις επινοούν αποσπάσματα ασταθών ρευστών δικτυωμένων τόπων-σε-κίνηση και σε αλληλουχία στον δημόσιο χώρο παράλληλα ανακατασκευάζοντας προσωρινά την ταυτότητα.

The book presents the historical process of constitution (literature) and the limits of the central concept of dialogical art, presenting the architecture of dialogical artistic practices, the historical forms of dialogical aesthetics and ethics. It explores the philosophical and psychological social condition of dialogue in the subjective and intersubjective space, I-Thou, I-Self, I-Other, We-Them, in the collective artistic tactics (participation, collaboration, community based, relational) that have conceptually supported art forms oriented or based on dialogue. Space, performatively produced through developing dialogical relations of objects-bodies-places, has an impact on the subjects from which it is produced, producing these subjects themselves through their relationality. Performative dialogical space (-between) forms spatial /temporal structures of articulation and sharing of presence in common-and-distant places. The forms of dialog in real life are imbued in states of stasis-movement (like the parasite) in the forms of a localized networked itinerancy in dialogue. Presented horizontal collective models of art practices (collaborative, participatory, communitarian, relational) which can support intersubjective common places (not essentialist community constituting its identity in its difference with the Other) on the possibility of exchange and sharing of open-source communication (as alternatives to the monologic, monophonic artwork). - Performative (DIY) bodily practices in art reconstruct the subject dialogically through temporary multiple fluid identities. - Interactive art interventions invent fragments of unstable fluid networked sites-in-motion and in sequence in public space while at parallel temporarily reconstruct identity.