Περιφερειακές ανισότητες και χωρική αυτοσυσχέτιση

Abstract

Σκοπός του κεφαλαίου είναι η ανάδειξη του ζητήματος της χωρικής αυτοσυσχέτισης κατά τη μέτρηση των περιφερειακών ανισοτήτων και η επανεξέταση του ζητήματος της περιφερειακής σύγκλισης ή απόκλισης στην Ελλάδα. Οι παραδοσιακές (α-χωρικές) μέθοδοι που χρησιμοποιούνται συνήθως σε παρόμοιες ερευνητικές εργασίες, δεν λαμβάνουν υπόψη τον γεωγραφικό χώρο, ο οποίος παρουσιάζει σημαντικό βαθμό ετερογένειας από τη φύση του, με αποτέλεσμα να περιορίζεται η κατανόηση της χωρικής ανισότητας. Οι πρόσφατες εξελίξεις στο πεδίο της ανάλυσης χωρικών δεδομένων διευκολύνουν την εξέταση των χωρικών ανισοτήτων και ενισχύουν την αξιοπιστία και εγκυρότητα της εμπειρικής ανάλυσης.

The chapter aims to highlight the issue of spatial autocorrelation when measuring regional inequalities and re-examine the regional convergence or divergence trends in Greece. Traditional (a-spatial) methods, usually used in relative studies, may mask geographical spaces that are heterogeneous in nature limiting the understanding of spatial inequality. Recent advances in spatial data analysis facilitate the consideration of spatial inequalities and enhance the reliability of the empirical work.