Η κατηγορία της θεσμικής κριτικής. «Το μουσείο ως πεδίο μάχης»

Abstract

Στο κεφάλαιο αυτό εξετάζονται οι περιπέτειες του αντικειμένου και του εκθεσιακού απαράτους, όπως αυτές προσεγγίζονται από τη φορμαλιστική, στρουκτουραλιστική παράδοση ως τις μεταστρουκτουραλιστικές, αποδομητικές προσεγγίσεις. Μια πορεία που διαγράφεται από την επανεξέταση του αντικειμένου, στη σχέση του με την πολιτιστική βιομηχανία και την υλικότητά του και τη μετατόπιση στη νοητική σύλληψη του καλλιτεχνικού έργου και του εκθεσιακού συμβάντος. Από την ίδρυση του φανταστικού Μουσείου Μοντέρνας Τέχνης από τον καλλιτέχνη Marcel Broodthaers μέχρι την επιτελεστική ερωτική συνεύρεση της καλλιτέχνιδας Andrea Fraser με τον συλλέκτη του έργου της, το κεφάλαιο διατρέχει τις πρακτικές από την πρώτη γενιά θεσμικής κριτικής της δεκαετίας του 1960 μέχρι τις σημερινές πρακτικές που βρίσκονται στο σταυροδρόμι τέχνης και ακτιβισμού, εξετάζοντας το πέρασμα από την επερώτηση σχετικά με τη «λειτουργία του μουσείου» μέχρι τη θεώρηση του «μουσείου ως πεδίου μάχης».

This chapter examines the adventures of the object and the exhibited apparatus, as they are approached from the formalist, structuralist tradition to post-structuralist, deconstructive approaches. A trajectory is charted by the rethinking of the object, its relationship to the cultural industry and its materiality, and a shift in the mental conception of the artwork and the exhibition event. From artist Marcel Broodthaers' founding of the fictional Museum of Modern Art to artist Andrea Fraser's performative sex scene with a collector of her work, the chapter traces practices from the first generation of institutional critique, of the 1960s to current practices at the crossroads of art and activism, examining the passage from the interrogation of the 'function of the museum' to the consideration of the 'museum as a battlefield'.